Gedicht op maat: Huize 't Schranske

Komen we thuis:

bloeien de appels,

blozen de bomen.

Als vanzelf groeit het gras.

Alles ligt hier voor het rapen:

de stilte van een zondagochtend.

Een trap die kraakt,

gretige voetstappen op het hout.

Licht door het keukenraam.

Brood op de plank.

Een tuin

zoals het vroeger was:

spelende kinderen

stampen de helling af,

juichen. Zo wordt dit

een plek om te blijven.

Beschut tegen ontij.

Ik adem weer.

Thuis bij mezelf.

Zo.

Katia Van Cleynenbreugel

*Schrans= Schutsel, scherm. Veilig, beschut.